Perlukah Menipu Diri sendiri untuk Kebahagiaan orang Lain...

Wednesday, June 29, 2005 Image hosted by Photobucket.com

Sedihnya

Aku betul betul sedih..

Semalam niat aku baik. Aku tanya mak aku, kat kg siapa ada astro. Aku nak balik Kg nanti nak tumpang rumah orang tu nak tengok Konsert Akademi Fantasia. Datang mak aku balas message aku

"buat apa nak balik rumah saya, rumah saya ni buruk, tak ada astro, banyak semut api, banyak nyamuk, nanti jadi kudis ajer banyak"


Aku call mak aku. Aku tanya apa masalahnya sampai cakap macam tu..

"saya tak nak menyusahkan kamu, saya orang miskin, rumah buruk"

aku terasa hilang sabar..

"apa ni mak? apa masalah mak sampai bahasa kan diri saya kamu dgn Den ni mak?"

Mak aku still dengan kedegilan dia, tetap keras dengan saya kamu dengan aku. Line phone putus, kredit aku habis.. Aku hilang sabar.. hilang kawalan.. aku salin baju, aku hidupkan kereta aku keluar dari rumah.

Aku parking depan kilang entah siapa, aku matikan enjin kereta, aku menangis sekuat hati aku, aku meraung sekuat hati aku. Aku rasa hiba sangat. Hina sangat hidup dalam keluarga macam ni. Lama aku menangis sorang.

Tiba tiba adaorang ketuk pintu kereta aku, polis dua orang dok suluh dalam kereta aku. Suruh buka pintu, tanya apa masalah, kenapa duk kat situ. Aku menangis...aku cerita masalah aku. Dia orang dengar...last last dia orang kata suruh bersabar, dan pergi dari situ..pi tempat yg ada orang ramai sikit.. bahaya dok kat tempat gelap macam tu...

Aku pun hidupkan enjin kereta aku terus pi klinik..Jumpa doktor minta ubat penenang.. Em doktor tak nak kasi mula mula..dia nasihatkan macam2 lah.. aku rayu juga.. last last dia kasi juga ubat tidur sebijik..

Aku balik rumah..terus makan ubat tu..tapi ubat tu tak berkesan..aku tak boleh tidur..otak masih lagi berceramuk....dan pagi ni mata aku bengkak...

p/s : aku dah ambil keputusan.. aku tak akan balik kampung minggu ni..aku tak akan pergi kenduri kawin adik aku..aku tak kan jumpa mak aku.. biar aku bawa diri aku sendiri.. biar lah dia orang bahagia sendiri..itu lah kehendak mak aku..kalau dia tak puas hati lagi dengan aku..aku tak tahu lah..
Tuesday, June 28, 2005 Image hosted by Photobucket.com

*bosan*

Aku rasa perasaan bosan aku dah sampai tahap maximum.

Aku dah tak mampu nak kawal lagi akal aku. Kenapa lah aku dilahirkan dalam keadaan macam ni...kenapa...sampai bila aku harus berhadapan dengan semua kemelut ini... Kejamnya manusia yang penting kan diri sendiri...tak pernah nak tolak ansur..tak pernah nak mengalah...

Ahh...aku bosannn sangat...benci dengan semua kehidupan ini...
Thursday, June 23, 2005 Image hosted by Photobucket.com

Putus Harapan

Lama tak menaip kat sini. Banyak yang terjadi. Tapi entah lah. Sukar untuk aku luahkan.

Memang aku akui yang tak elok untuk kita merasakan putus asa dalam apa apa hal. Dan aku rasa aku bukannya orang yang mudah putus asa.

Tapi memandangkan masalah yang aku hadapi saat ini membuatkan aku benar2 rasa putus asa untuk meneruskan segala apa yang aku rancangkan.

Aku bukan nak cakap yang aku ni anak yg baik, tapi kalau nak diikutkan dari kecik sampai ke sekarang aku tak pandai nak melawan cakap mak aku. Walaupun rasa tak puas hati aku terima, aku redha. Sampai lah ke saat ini. Kadang bila pikir ada juga silapnya, tapi aku tak mengungkit hal itu dengan mak aku. Aku nak jaga mak aku sehabis baik.

Tapi bila mak aku selalu menekan aku, guna perkataan yang bukan2 dengan aku, aku jadi tak tahan. Adik aku buat masalah, adik aku melawan kata2 dia, melawan semua kehendak dia, dia lepaskan geram pada aku.

- saya nak jauhkan diri dari kamu semua, kamu semua dah beso panjang, tak perlukan saya lagi.
-jangan ganggu saya, saya tak mahu diganggu oleh kamu semua.
- aku makan hati dengan anak2, biar aku hidup sendiri.

Nak macam mana lagi ni. Aku dah putus asa. Aku buat tak tahu, biar dia reda sendiri, tapi nanti orang kata anak tak guna lah, tak tahu kenang jasa mak ah. Apa ni. Apa harus aku buat.

Cakap cara baik?..nak baik macam mana lagi. Aku dah suruh mak aku berhenti, tinggal dengan aku, tapi dia kasi alasan dia nak keja lagi sampai dia balik dari Haji. Dah balik haji, katanya nak tunggu bonus lak. Kenapa lah. Aku malas nak bertengkar. Biarkan ajer ikut kata hati dia. Tapi bila dia tinggal kat rumah sorang, message aku kata sunyi lah, sakit sorang lah. Aku nak buat macam mana.

Rasa macam tertekan hidup aku. Macam bosan dapat keluarga macam ni?.. memang satu masa aku syukur dapat keluarga macam ni, tapi bila berterusan mcm ni..dari aku kecik sampai aku dah berumur 27 tahun tak ada perubahan langsung...mcm ni nak bersyukur cam mana?.. Kenapa ah....ahh.. tak tahu aku nak cerita.. aku dah bosannn....
Thursday, June 16, 2005 Image hosted by Photobucket.com

Aku Masih Di sini

AKu masih lagi di sini, bersama harapan dan impian yang tak siapa mengerti, dan tak siapa pun ingin tahu, ingin ku kongsi bersama namun aku tak mampu, aku takut merekat akan tertawakan aku. Biarlah aku di sini, menanti dan terus menanti walaupun aku tak pasti apa kah penghujung penantian ini.

Dua hari lepas aku dapat miss call entah dari siapa, aku cuba call, ada somebody jawab,

"heloo atie sayang"
'sorry siapa ni ek?'

"alah pak we kau dulu dulu lah"
'maaf sangat2 siapa awak ni ek?'

"aku lah, ****"
'oh engkau, terkejut atie kau miss call kat HP atie, apa kabar kau'

"aku ok sihat"
'waa lama tak dengar kabarkan?'

"aha, waa suara ko makin mengancam lah atie, kau masih single lagi ker?"
'aha, masih macam dulu'

"ok ah tu, nanti kalau aku turun seremban kau belanja aku makan tau"
'ok, no problem, kau dah habis kerja ker?'

"aha tengah drive dgn member2 ni"
'ok ah drive baik baik, take care key, bye'

Ahaks tak sangka lak member lama aku miss call aku, rasanya ada dekat 5 tahun tak contact dia. Bagus lah dia dah kawin dgn ada anak sorang. Dah berjaya dia. elok lah tu.

p/s : Kadang cemburu juga dengar member satu batch ke korea semua dah kawin dan ada anak, tapi aku apa lah yg ada. Tak apa...mungkin rezeki dia orang, rezeki aku mungkin belum sampai.
Wednesday, June 15, 2005 Image hosted by Photobucket.com

*Tak berperasaan*

Sejak sejak ni aku kuat betul main game.. sejak si pitt kenalkan aku dgn web pendidikan tu, kerja aku asyik main game ajer lah...tapi kerja jalan no problem.

Dari semalam aku tak bertegur dengan QC kat sini. Ada kesilapan masa hantar barang ke customer, so aku tegur dia lah. Dia tak leh terima apa yg aku tegur. Em aku peduli apa, yg tak betul aku tegur lah. Mr Jang nampak tapi tak komen apa apa pun.

Dan hari ini adik aku call lagi, masih tak puas hati lagi dengan mak aku yg dok ugut2 dia. Padahal bulan depan dia dah nak nikah, masih lagi ada rasa tak puas hati dgn mak aku, dan mak aku lak, masih lagi dok ugut2 budak tu tak kasi nikah. Apa punya orang lah, bukan aku nak kutuk keluarga sendiri, tapi ini adalah pengajaran untuk orang lain. Tanam lah sikap hormatkan orang tua, kasih sayang, dan tolak ansur dalam keluarga. Jika tidak ini lah jadi nya, bila yg muda ikut keras kepala, yg tua lagi lah nak tunjuk kuasa. Em entah.

Aku dah kasi cadangan, aku dah kasi nasihat, tapi depa masih lagi dengan kepala batu masing2.. so tengok ajer lah sampai mana dia orang nak buat macam tu. Aku dah putus asa dengan dia orang.

Kerana hidup aku sendiri belum terjamin lagi. Em....macam mana aku nak rasa bahagia? dari hati aku sendiri? puas aku paksa hati ini supaya bahagia, tapi keadaan sekeliling aku, keluarga aku, masyarakat aku, membuatkan aku tak rasa sedikit pun bahagia.

p/s : menanti masa biarkan berlalu
..
Friday, June 10, 2005 Image hosted by Photobucket.com

~salah paham?~

Tak sangka pulak ada juga orang yang salah paham tentang entry blog aku yg semalam.. bagaimana aku nak terangkan ek..DIA yang aku maksudkan hanya lah "seorang hamba Allah yang telah dimilik oleh orang lain" yang minat kat aku..yang menagih kasih dari aku.. untuk apa?..aku tak mahu..aku tak sanggup merampas hak orang lain.. Dan aku berkali kali katakan pada nya Yang aku tak mahu itu semua...Tapi menagih kasih dari aku umpama dia tak sedar diri yang dia tu sudah ada yang empunya... Masih nak salah kan aku kah hal ini semua?

Tak tahu nak cakap..aku tak tahu..Aku hanya serahkan segalanya Pada Allah Yang Maha Mengetahui.
Thursday, June 09, 2005 Image hosted by Photobucket.com

Mabuk Kepayang

'abg nak jumpa ayg sekarang juga'
"please lah sya tak nak keluar"

'kalau ayg tak keluar abg ke rumah ayg sekarang'
"tak paham bahasa ker, tak mahu lah"

'abg tak kira'
"ok ok kita jumpa kejap"

Nak tak nak aku keluar juga, jumpa dia kat depan restaurant.

'saya dah bosan dgn awak tahu'
diam

'jawap lah, saya nak buat macam mana'
"kita makan dulu"

'kenapa lak nak lari topic, bukan kah elok kalau kita terus terang, dari dulu lagi awak sendiri cakap yang kita tak kan ada apa apa hubunga, so sekarnag ni apa masalahnya?'
"kita makan dulu, tak elok cakap benda2 mcm ni depan makanan"

Aku tak selera nak makan, tapi aku bedal juga nasi goreng kampung. Habis. Member stil diam tak mahu cakap.

Naik kereta member diam. Tiba tiba watak dia berubah, menjadi manja sangat2. Mengada2.

"ayang dah tak sayang abg ker, ayg nak tinggalkan abg ker? abg sayang ayg sangat tau"
'apa ni, bosan lah..kan kita tak ada apa apa hubungan, abg sendiri yg cakap macam tu'

"abg sayang ayang, betul lah apa yg abg rasa, yg ayang akan tinggalkan abg"
'please lah, kalau sekarang dah jadi macam ni, macam mana nanti kalau saya kawin dgn orang lain, awak boleh terima ker?"

'itu biar masa yg menentukan, buat masa ni jangan tinggalkan abg boleh? dah tak sayang abg ker?
' malas nak cakap dah'

"abg tak kan balik, biar abg merayap kat sini, ayg jangan call abg, jangan risaukan abg, abg nak buat apa pun ayg tak yah peduli"

tapi member tak turun dari kereta pun. Dia diam, aku diam.

"ayg, kita berdamai ya, abg sayang ayang.. Abg janji abg balik rumah terus, ayang pun balik rumah ya..abg sayang ayg...ayang sayang abg tak?"
'em ok lah kita balik rumah'

Aku nampak air mata di pipi nya. Dia turun dari kereta aku menuju ke kereta dia.

Simpati ker aku?..ah tak mahu aku melayan perasaan itu...Fed up...
Wednesday, June 08, 2005 Image hosted by Photobucket.com

Tak Paham bahasa Ker

"saya tak nak jumpa"
'tak kira kita jumpa juga malam ni, abg bawa pi KL key'

"saya dah kata saya tak nak, saya sibuk.. Banyak kerja, balik kerja pun pukul 7mlm"
'tak apa abg tunggu'

"saya tak nak, paham tak bahasa melayu"
'sayang, abg sayang ayang key, jangan lah macam ni, kita jumpa key malam ni'

"tak paham bahasa ker? orang tak nak, tak nak lah, paksa2 ni apa hal"
'abg tunggu juga ayang'

Aku terus letak phone. Tension aku. Bila aku tak nak layan, aku tak nak diganggu oleh manusia2 seperti ini, aku dikatakan sombong..tapi aku tahu aku tak patut layan orang2 macam ni.

Perosak orang2 perempuan. Ah Jantan.

bZ eK?

Rasanya lama sangat aku tak update blog ni, tak tahu kenapa, mungkin tak ada mood sangat untuk menaip, lagi pun sibuk dengan kerja.

Minggu lepas aku hantar mak balik johor, pergi petang sampai senawang ku 12 malam. Letih dia Tuhan ajer yang tahu. Jumpa adik aku kejap, makan malam sama2. Dan sebelum balik tu adik aku kasi kad jemputan. Comfirm dia akan melaksanakan majlis perkahwinan dia bulan 7 ni. Dan mak aku masih lagi tak tahu.

Entah aku tak tahu. Aku sendiri tertekan dengan masalah dia orang. Ada akal tak nak pakai, dok pikir perasaan masing2..senang kata penting diri sendiri.

Malam tadi aku tidur, aku mimpi, somebody memimpin aku sepanjang pejalanan aku, aku pun tak pasti perjalanan tu ke mana, tapi yg aku pasti aku ada nampak beberapa orang yang aku kenal. Semua member2 yg aku belajar kat korea dulu, tapi orang yang pimpin tangan aku tu siapa?.. Dia bukan yang aku mimpikan sebelum ni, badan dia cukup besar, putih, rambutnya ikal, dan badan dia berisi.. Siapa dia ek?..
Friday, June 03, 2005 Image hosted by Photobucket.com

~baru ku tahu~

ahaks..baru aku tahu kenapa aku mimpi malam tadi. Rupa2nya si DIA muncul kat dalam email aku...rindu lah pulak dengan member2 yg lain..

Rancang nya nak buat ghatering batch aku yg belajar kat korea.. tahun depan.. em tengok aje rlah jadi ker tak rancangan dia orang..

Tak sabar nak MENGHUKUM dengan dia orang..hahahah..terkenang kenangan silam..

p/s : membuatkan aku tersenyum seorang diri..terlalu rindu..

~mimpi kan Dia~

Entah kenapa tah malam tadi aku boleh mimpi kan "DIA"

DIA datang dengan anak dia, menghampiri aku dan mengenakan anak dia pada aku. Aku cuba melarikan diri. Dia datang juga hampiri aku. Dan aku lihat ada seorang perempuan di sebelahnya. Mungkin kah itu isterinya.

Em..bila perempuan itu berbual dengan aku, aku tersedar. Aku doakan mereka bahagia sekeluarga.


p/s : cuma kadang memori silam memenuhi seluruh pikiran ku, saat kami jalan berdua di pagi hari, payung berdua, dalam salji lebat yang turun..berkata aku "ini lah saat yang paling romantik dan indah antara kita berdua. Ingat lah sampai bila2." tak tahu lah dia ingat atau tidak. Aku masih merinduinya..Hanya Tuhan Yang tahu.




Image hosted by Photobucket.com






Image hosted by Photobucket.com

Abg Zul
Miju
Faiz
Aie
Diana
Pak Long
Pak Long
Leen
Mizi
Pak Bear
Nizam
Antu Sabun
Hang Buah
basrie
Irwandy
Lapan
yaabbna
Bulletproof
zlan_abe
Nizam Zakaria
Abg Bahtiar
Ayares
Redza
Gadis
Kak Meen



Image hosted by Photobucket.com


Salju Di Danau Rindu

Tak pernah ku kesal
Memilih dirimu
Biarpun pudar kelam masa silam
Bagiku kasih sayang satu anugerah
Tak ternilai olehku

Benarlah katamu hidup penuh pura
Tetapi tidak pada diri ini
Cintaku tulus suci lahir dari hati
Salju di danau rindu

Mengapakah sukar menyakinkan cinta
Yang terbiar layu disirami duka
Sedangkan diriku umpama pengemis
Mengharap kasihmu itu
Izinkanlah aku menyintaimu
Dan sesungguhnya cintaku satu...




MMystical
i Insane
s Strong
s Spiritual
TTrustworthy
i Important
k Kind
a Ambivalent




eXTReMe Tracker


Listed on BlogShares

Image hosted by Photobucket.com

You Are a Life Blogger!

Your blog is the story of your life - a living diary. If it happens, you blog it. And make it as entertaining as possible.
What kind of blogger are you?

How You Life Your Life
You seem to be straight forward, but you keep a lot inside. You're laid back and chill, but sometimes you care too much about what others think. You tend to have one best friend you hang with, as opposed to many aquaintences. You tend to dream big, but you worry that your dreams aren't attainable.